Duitse herder

De Duitse herder is een van de bekendste hondenrassen ter wereld. Het is een gespierde, alerte hond met een nobele en afstandelijke uitstraling. Hij is behendig, goed geproportioneerd en heeft een trotse lichaamshouding. De vacht kan allerlei kleuren hebben (meer informatie vind je in de rasstandaard) en bestaat uit een harde, dichte, platte bovenvacht en een dikke ondervacht. De ideale schofthoogte voor mannetjes is 63 cm en voor vrouwtjes 58 cm. Hun gewicht is 30-36 kg.

Wat u moet weten :

Hond die geschikt is voor baasjes met ervaring
Uitgebreide training nodig
Gaat graag uitgebreid wandelen
Gaat graag meer dan twee uur per dag wandelen

Grote hond
Een beetje kwijl
Moet dagelijks verzorgd worden
Geen hypoallergeen ras nodig

Hond die veel blaft
Waakhond. Blaft, verwittigt en beschermt fysiek.
Moet misschien getraind worden om met andere dieren samen te wonen.
Moet misschien getraind worden om met kinderen samen te wonen.

Previous Next

1 of 1

Persoonlijkheid

Duitse herders hebben een zeer hechte band met hun baasje en willen zo vaak mogelijk bij hem of haar in de buurt zijn. Hoewel je dit ras niet veel aandacht hoeft te geven, krijg je dit in honderdvoud terug in de vorm van loyaliteit en waakinstinct. Als je hem echter niet goed socialiseert en traint, krijgt hij problemen met zelfvertrouwen en het volgen van regels. Deze hond leert graag en doet het goed in trainingen, waarin hij vaak de beste leerling van de klas is.

Previous Next

1 of 1

Oorsprong

Land van herkomst: Duitsland

De Duitse herder werd oorspronkelijk gefokt als herdershond en bestaat al sinds de 7e eeuw. Hij stamt af van verschillende herdershonden. In 1882 werden Duitse herders voor het eerst getoond en in 1899 werd de Verein fur Deutsche Schaferhunde (vereniging voor Duitse herdershonden) opgericht. Via deze vereniging werden Duitse herders ontwikkeld om door de politie en het leger te worden ingezet, waardoor het ras werd beschermd tegen uitsterven tijdens de moeilijke periode aan het begin van de 20e eeuw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden Duitse herders door de Duitsers gebruikt om boodschappen heen en weer te brengen en om gewonden te vinden. De geallieerde troepen hadden bewondering voor de intelligentie en moed van de hond en namen er veel mee na de oorlog, waardoor het ras ook in andere landen werd gevestigd.

Gezondheid

Duitse Herders zijn vatbaar voor een aantal gezondheidsproblemen: spijsverteringsstoornissen, maagdilatatie-torsiesyndroom, ruggenmergaandoeningen en epilepsie. Zoals veel rassen kunnen ze ook lijden aan heup- en elleboogdysplasie (pijnlijke gewrichtsproblemen die de mobiliteit kunnen beïnvloeden). Een röntgenologische beoordeling van de heupen van je hond is daarom essentieel voordat je gaat fokken.

Bewegen

Lichamelijke activiteit bij jonge pups moet onder controle worden gehouden om hun onvolgroeide gewrichten te sparen. Een volwassen Duitse Herder heeft meer dan twee uur beweging per dag nodig.

Voeding

Honden van grote rassen met een sterke eetlust hebben andere voedingsbehoeften dan honden van kleine rassen, vooral als het gaat om mineralen en vitaminen. Duitse herders zijn gevoelig voor maagzwelling. Geef ze lichte, regelmatige maaltijden om het risico te beperken.

Onderhoud

De vacht moet meerdere keren per week krachtig worden geborsteld om dode haren te verwijderen. Langharige Duitse Herders moeten ook worden gekamd. Het heeft geen zin om hem te knippen; neem hem alleen in bad als dat nodig is. Duitse herders verharen, maar hoe beter je hun vacht verzorgt, hoe minder ze zullen verharen.

Houding met kinderen

Hoewel veel honden bekend staan om hun omgang met kinderen, moeten zowel honden als kinderen leren elkaar te begrijpen, elkaar te respecteren en elkaar geen pijn te doen. Honden en jonge kinderen mogen nooit alleen gelaten worden en volwassenen moeten toezicht houden op al hun interacties.