Anatolische herder

Tegenwoordig wordt deze hond gebruikt om kuddes schapen en geiten te hoeden in Turkije, waar hij een nationaal symbool is en bekend staat als de "Coban Kopegi" (herdershond).

Het waren de eerste Turkse waakhonden voor vee en ze worden nog steeds gezien als waakhonden voor nomaden die op zoek gaan naar voedsel en andere hulpbronnen. Dit proces wordt "transhumance" genoemd en is verantwoordelijk voor de verspreiding van menselijke en hondengenetica in sommige delen van de wereld. Het eerste paar Anatolische herders arriveerde in 1965 in het Verenigd Koninkrijk, en hoewel er sindsdien andere honden naar het Verenigd Koninkrijk zijn gebracht, blijft het ras zeldzaam in dit land.

Het ras werd in 1989 erkend door de Fédération Cynologique Internationale (FCI) en in 1996 door de American Kennel Club.

Voor zijn formaat heeft deze hond niet veel beweging nodig; twee wandelingen van een uur per dag zouden voldoende moeten zijn. Hij houdt van wandelen en zijn voorouders trokken lange afstanden met nomadische herders. Er zal echter meer tijd moeten worden besteed aan interactieve training en puzzelspelletjes waarbij je samenwerkt met zijn baasje. Een beetje loslopen is nuttig, maar gezien de grootte van dit ras is het verstandig om de conditie langzaam op te bouwen totdat hij volwassen is. Gezien zijn argwaan tegenover vreemden – mens en hond – is een veilige, afgelegen, bij voorkeur besloten ruimte ideaal voor loslopen!

Deze eigenaar is het meest geschikt voor iemand die in een afgelegen, landelijke omgeving woont, niet vaak bezoek ontvangt en een groot, zeer veilig terrein heeft. Idealiter heeft deze persoon een baan waarbij de hond het grootste deel van de tijd bij hem of haar kan zijn, maar die niet in contact komt met vreemden of onbekende honden.

Reuzenhonden hebben met hun zeer grote eetlust behoefte aan voeding met een uitgebalanceerde hoeveelheid mineralen en vitaminen om te voldoen aan de behoeften van hun gewrichten en kraakbeen. Anatolische herders zijn gevoelig voor maagverwijding en -torsie. Om het risico te beperken, kunt u ze kleine en regelmatige maaltijden geven. Lees hier ons artikel om te leren hoe u de ideale lichaamsconditie van uw hond kunt bepalen.

De vacht van de Anatolische herder beschermde zijn herdersvoorouders in Turkije tegen de koude winters en hete zomers. De vacht is kort en dicht, met een dikke ondervacht, en moet een of twee keer per week zorgvuldig worden geborsteld. Deze hond verhaart veel tijdens de ruiperiode.

Vanwege zijn grootte, beschermende instincten en de tijd die nodig is voor training en beweging, is deze hond geschikt voor gezinnen met alleen volwassen honden. Omdat dit ras van nature op zijn hoede is voor vreemden, is de Anatolische herder niet geschikt voor gezinnen met veel bezoek of kinderen. Hoewel veel honden bekend staan ​​als sociaal met kinderen, moeten zowel honden als kinderen leren elkaar te begrijpen, respecteren en elkaar geen pijn te doen. Honden en jonge kinderen mogen niet alleen gelaten worden en volwassenen moeten toezicht houden op alle interacties.

Dit is een reuzenras dat een ruime huisvesting en een grote, goed omheinde tuin nodig heeft. Als de tuin grenst aan andere eigendommen of openbare wegen, is het raadzaam om een ​​dubbele omheining te plaatsen en werpkisten buiten het terrein te plaatsen. Anatolische herders zijn het meest geschikt voor een afgelegen leven op het platteland, met toegang tot veilige ruimtes voor beweging en training.

De Anatolische Herder is geen ras dat training puur voor de zin zelf leuk vindt. Hij moet van jongs af aan goed gesocialiseerd worden met vee, kinderen, andere mensen en andere huisdieren, maar zelfs dan zal hij zijn waakinstinct en zijn voorzichtigheid tegenover vreemden behouden. Een sterke terugroepactie moet regelmatig worden aangeleerd en opgefrist, evenals het lopen aan een tuigje en riem. Alle training moet met positieve bekrachtiging gebeuren - dit is geen hond om te proberen te pesten of te intimideren, want dergelijke methoden zouden gevaarlijk averechts werken!

De Anatolische Herder is een grote hond die bekend staat als een uitstekende waakhond. Het fokken van een Anatolische Herder of Kangal moet met zorg gebeuren om aan de rasstandaard te voldoen. De aanschaf van een Kangal pup kan variëren afhankelijk van de fokker, maar over het algemeen kan de prijs van een pup variëren tussen de 800 en 1500 euro. Voor een volwassen Anatolische Herder kunnen de kosten lager uitvallen, vooral als deze via een asiel of liefdadigheidsinstelling wordt geadopteerd. Daar dekt de adoptiekosten vaak de initiële veterinaire zorg.

De Anatolische Herder kan een aanhankelijke gezelschapshond zijn, maar het is belangrijk om te onthouden dat dit ras vrij onafhankelijk en beschermend kan zijn. Als grote hond heeft de Anatolische Herder specifieke behoeften op het gebied van voeding, beweging en ruimte. De onderhoudskosten omvatten voer, dat duurder kan zijn vanwege hun grote formaat, evenals regelmatige veterinaire zorg en vachtverzorging.

Het is essentieel om rekening te houden met het benodigde budget om het welzijn van deze sterke en loyale hond te garanderen. De voortdurende gezondheids- en onderhoudskosten van een Anatolische herder kunnen snel oplopen, dus het is belangrijk om hier rekening mee te houden. Heeft u meer informatie of advies nodig? Aarzel dan niet om contact op te nemen. Lees ons artikel hier voor meer informatie over de kosten van een puppy.