Sint-bernard

De sint-bernard is een van de bekendste hondenrassen. Het is een grote, stevig gebouwde hond met een krachtige, imposante kop, die moeiteloos over ruig terrein loopt. Zijn vacht is oranje, mahonieschimmel, roodschimmel, of wit met vlekken in een van deze kleuren. Een volwassen mannetje is minimaal 75 cm hoog en een vrouwtje 70 cm. Ze wegen ongeveer 68-91 kg.

Wat u moet weten :

Hond die geschikt is voor baasjes met ervaring
Uitgebreide training nodig
Gaat graag actief wandelen
Gaat graag een uur per dag wandelen

Heel grote hond
Hevige kwijl
Moet dagelijks verzorgd worden
Geen hypoallergeen ras nodig

Kletsende en vocale hond
Waakhond. Blaft, verwittigt en beschermt fysiek.
Moet misschien getraind worden om met andere dieren samen te wonen.
Moet misschien getraind worden om met kinderen samen te wonen.

Previous Next

1 of 1

Persoonlijkheid

Een grote vriendelijke reus is een goede beschrijving voor de sint-bernard. Hij is een opgewekte, betrouwbare hond die gek is op het gezinsleven. Hij is erg loyaal en blaft weinig, maar zal jou en je bezittingen verdedigen als hij dat nodig acht. Meestal kan hij goed overweg met andere huisdieren. Een puppy moet worden geleerd om niet aan de lijn te trekken, want het is lastig om deze gewoonte te doorbreken als de hond ouder is.

Previous Next

1 of 1

Oorsprong

Land van herkomst: Zwitserland

Deze hond is vernoemd naar het Hospice du Grand Saint-Bernard, dat in 980 na Christus werd opgericht door St. Bernard de Menthon, als rustplek voor reizigers die langs een gevaarlijk deel van de Alpen tussen Zwitserland en Italië trokken. In 1707 realiseerden de uitgebluste monniken zich dat deze honden, met hun superieure neuzen, krachtige bouw en weerbestendige vacht, veel beter waren in het redden van reizigers, ook dankzij hun gevoel voor richting. Ze stelden hun eigen fokprogramma op en noemden het ras alpine mastiff. Het verhaal gaat dat de beroemdste hond van dit ras, genaamd Barry, het leven van veertig mensen heeft gered.

Gezondheid

Epileptische aanvallen, hartziekten en skeletaandoeningen, waaronder botkanker, behoren tot de gezondheidsproblemen die vrij vaak voorkomen bij de Sint-Bernardus. Verder kan ook de Sint-Bernardus, zoals veel rassen, last hebben van erfelijke oogaandoeningen en heupdysplasie (die de mobiliteit kunnen verstoren). Daarom is het belangrijk om de ogen en heupen van honden te laten onderzoeken voordat ze gaan fokken.

Bewegen

Train puppy's heel geleidelijk, zodat hun skelet tijdens de groei niet te veel druk krijgt. Zelfs als volwassene moet het dagelijkse lichaamsbewegingsprogramma zeer vooruitstrevend zijn. Dat gezegd hebbende, heeft de Sint-Bernardus vanwege zijn formaat niet veel beweging nodig: ongeveer een uur per dag is voldoende.

Voeding

Honden van grote rassen, met een gezonde eetlust, hebben andere voedingsbehoeften dan honden van kleine rassen, vooral wat betreft mineralen en vitamines. De Sint-Bernardus is gevoelig voor maagdilatatie-torsie. Het opsplitsen van hun dagelijkse rantsoen in verschillende maaltijden helpt het risico te verminderen.

Onderhoud

Er zijn twee varianten van de Sint-Bernardus: kortharig en langharig. Het onderhouden van de vacht van de Sint Bernard is eenvoudig maar kost tijd! Borstel en kam uw hond meerdere keren per week om dood haar te verwijderen. Inspecteer zijn oren en maak ze zeer regelmatig schoon, evenals zijn ogen, vooral als hij hangende oogleden heeft. De Sint-Bernardus is een schone hond, maar hij heeft de neiging te kwijlen.

Houding met kinderen

Hoewel bekend is dat veel honden sociaal zijn met kinderen, moeten zowel honden als kinderen leren elkaar te begrijpen, elkaar te respecteren en elkaar geen pijn te doen. Honden en jonge kinderen mogen sowieso niet alleen gelaten worden en volwassenen moeten toezicht houden op al hun interacties.