Dobermann

De dobermann is een redelijk groot, krachtig, maar elegant dier. Zijn vacht is zacht, kort en kan verschillende kleuren hebben zoals bruin, zwart, blauw of reebruin met roestkleurige vlekken. Hij heeft een trotse lichaamshouding en doet daarom denken aan een volbloed paard. Een volwassen mannetje is ongeveer 69 cm hoog en een volwassen vrouwtje 65 cm. Volgroeid wegen ze ongeveer 32-45 kg.

Levensduur

10-13 jaar

Gewicht

De volwassene weegt ongeveer 32-45 kg.

Grootte

Volwassen mannetjes zijn ongeveer 69 cm lang en volwassen vrouwtjes 65 cm.

Kleur

Bruin, zwart, blauw of fawn (ook bekend als Isabella) met roestige aftekeningen.

Grootte

Groot

Kennel Club groep

Werkende honden

Wat u moet weten :

Hond die geschikt is voor baasjes met ervaring
Uitgebreide training nodig
Gaat graag actief wandelen
Gaat graag een of twee uur per dag wandelen

Grote hond
Minimale kwijl
Moet wekelijks verzorgd worden
Geen hypoallergeen ras nodig

Rustige hond
Waakhond. Blaft, verwittigt en beschermt fysiek.
Moet misschien getraind worden om met andere dieren samen te wonen.
Moet misschien getraind worden om met kinderen samen te wonen.

Gezondheid van de Dobermann

De meest voorkomende gezondheidsproblemen bij de Dobermann zijn hartaandoeningen, nekproblemen (Wobbler syndroom) en bloedstollingsstoornissen (von Willebrand ziekte). Zoals veel rassen kan de Doberman last hebben van verschillende erfelijke oogaandoeningen, evenals heupdysplasie (een aandoening die de beweeglijkheid kan beïnvloeden). Oogtesten en een röntgenologische beoordeling van de heupen zijn daarom essentieel voordat je met de Doberman gaat fokken.

Een over het algemeen gezond ras, maar raadpleeg je dierenarts als je problemen hebt.

De Dobermann kan lijden aan:

Heupdysplasie.
Gedilateerde cardiomyopathie: de hartspier verzwakt geleidelijk en kan niet meer goed kloppen.
Ziekte van Von Willebrand¹: de hond produceert onvoldoende of defecte stollingsfactoren, wat kan leiden tot ongecontroleerde bloedingen.
Persistent hyperplastisch primair glasvocht is een probleem waarbij het oog zich voor de geboorte niet goed ontwikkelt.
Wobblersyndroom is een probleem met de wervelkolom dat een abnormale, waggelende gang veroorzaakt.
Maagdilatatie volvulus.
Hypothyreoïdie¹: de schildklier is onderactief en produceert niet genoeg schildklierhormoon. Dit kan leiden tot weinig energie, gewichtstoename en huidproblemen.

Kennel Club gezondheidsprogramma's en prioritaire testen :

Programme de dépistage de la dysplasie de la hanche.
Programme de dépistage de la dysplasie de la hanche.
Test ADN pour la maladie de Von Willebrand de type 1, qui permet de déterminer si un chien a le potentiel d'être affecté par cette maladie.

_{¹ C. A. Calvert, "Thyroid-stimulating hormone stimulation tests in cardiomyopathic Doberman pinschers: A retrospective study", 1998, Journal of Veterinary Internal Medicine.}

Vorige Volgende

1 of 1

Persoonlijkheid & karakter van de Doberman

De Doberman heeft fysieke en mentale oefening nodig. Hij moet regelmatig getraind worden, want als hij zich verveelt, kan hij gedragsproblemen ontwikkelen. Als de Doberman vanaf jonge leeftijd gewend is aan andere honden, huisdieren en kinderen, kan hij een schattige gezelschapshond zijn. Hij is loyaal en aanhankelijk en zal zijn huis beschermen. Hij is meestal een eenpersoonshond. Hij houdt er niet van om geplaagd te worden: kinderen moeten daarom leren hoe ze zich met deze hond moeten gedragen. De eigenaar is verantwoordelijk voor het gedrag van zijn hond.

Als je er niet genoeg tijd aan kunt besteden of niet aan honden gewend bent, is dit niet het ras voor jou. Dobermanns zijn vaak achterdochtig tegenover vreemden, zowel mensen als honden. Vanwege hun grootte, kracht en activiteitenniveau - evenals hun neiging tot waakzaamheid - zijn ze niet geschikt voor onervaren mensen of voor mensen die niet de nodige tijd kunnen besteden aan lichaamsbeweging en opvoeding van deze veeleisende honden.

Vorige Volgende

1 of 1

Wist je dat?

Tijdens de Eerste Wereldoorlog stierf het ras bijna uit omdat Europeanen het zich niet konden veroorloven zulke grote honden te onderhouden, maar de Doberman vond werk in het leger en de politie, wat zijn toekomst verzekerde. Toen ze voor het eerst in de showringen verschenen, was de legende dat de juryleden te bang voor ze waren om hun mond te openen om naar hun tanden te kijken en zo werd één hond kampioen ondanks het ontbreken van meerdere tanden!