De dobermann is een redelijk groot, krachtig, maar elegant dier. Zijn vacht is zacht, kort en kan verschillende kleuren hebben zoals bruin, zwart, blauw of reebruin met roestkleurige vlekken. Hij heeft een trotse lichaamshouding en doet daarom denken aan een volbloed paard. Een volwassen mannetje is ongeveer 69 cm hoog en een volwassen vrouwtje 65 cm. Volgroeid wegen ze ongeveer 32-45 kg.
Dobermanns hebben mentale en fysieke activiteit nodig. Ze moeten goed worden getraind, want als ze zich vervelen leidt dat tot gedragsproblemen. Als hij op jonge leeftijd kennismaakt met andere honden, huisdieren en kinderen, is hij een liefdevolle gezinshond. Hij is loyaal en aanhankelijk en beschermt zijn huis. Hij hecht zich meestal aan één baasje en wil niet geplaagd worden. Kinderen moeten goed leren omgaan met deze hond. De eigenaar is verantwoordelijk voor het gedrag van de hond. Als je geen tijd of ervaring hebt met honden, is dit niet het juiste ras.
Een Duitse nachtwaker, hondenvanger en belastinginner genaamd Louis Dobermann had behoefte aan de ultieme beschermhond, om hem bij te staan tijdens zijn rondes. Daarom creëerde hij eind 19e eeuw dit ras. Waarschijnlijk gebruikte hij de rottweiler en Duitse dog voor hun formaat en kracht, de greyhound voor zijn snelheid en de manchester-terriër voor zijn zachte vacht, gracieuze lichaam en vasthoudendheid. Andere rassen die misschien werden gebruikt, zijn de schnauzer, Duitse pinscher, Duitse herder, Duitse staande hond en de weimaraner. De eerste dobermann (of 'dobie') werd in 1893 in een Duits stamboek geregistreerd.
De meest voorkomende gezondheidsproblemen van dobermanns zijn hartproblemen, een probleem met de nekwervel (syndroom van Wobbler) en de ziekte van von Willebrand (een stollingsstoornis). Net als andere hondenrassen kan de dobermann last krijgen van verschillende erfelijke oogafwijkingen en heupdysplasie (een afwijking die kan leiden tot mobiliteitsproblemen). Het is belangrijk om naar de oogtesten en heupscores te kijken voordat er wordt gefokt.
Tot de leeftijd van twaalf maanden moet deze hond regelmatig maar niet te lang bewegen. Als een pup te veel beweging krijgt, kan dit leiden tot gewrichtsproblemen. Het is een actief ras dat graag losloopt. Meer dan twee uur beweging per dag wordt aangeraden voor een gezonde volwassen dobermann, net als aanvullende training.
Grote honden moeten een andere verhouding van vitamines en mineralen uit hun voeding halen dan kleine honden. Ze zijn ook vatbaarder voor een opgeblazen gevoel en maagproblemen. Je kan het risico daarop wel minimaliseren door vaker kleine maaltijden aan te bieden.
Dobermanns hebben weinig uiterlijke verzorging nodig. Af en toe een rubberen handschoen over zijn vacht halen om dode of losse haren te verwijderen is voldoende.
De meeste honden kunnen van nature goed opschieten met kinderen, maar het is toch belangrijk dat honden én kinderen leren hoe ze op een respectvolle manier met elkaar omgaan. Zorg ook dat er altijd een volwassene in de buurt is! Jonge kinderen en honden alleen laten is nooit een goed idee.
