Dit is een grote, stevige, gespierde hond met een ruwe vacht die bestaat uit een witte bovenvacht en een dichte, beschermende ondervacht. Zijn kop is breed tussen de oren en hij heeft een spitse snuit. De oren zijn klein en zitten hoog op zijn kop. Een volwassen reu is 65-73 cm hoog en weegt 35-45 kg, een volwassen teef is 60-68 cm hoog en weegt 30-40 kg.
De berghond van de Maremmen doet niets liever dan werken en kuddes hoeden. Hij is loyaal aan zijn baas en toegewijd aan zijn kudde, maar is niet tolerant richting indringers. Daarom is deze hond ook een goede waakhond en wordt hij ook regelmatig zo gebruikt. Vroege socialisatie is essentieel. Vooral kennismaking met andere dieren en kinderen is nodig, want dit is een grote, sterke hond.
Oude Italiaanse schrijvers schreven over de berghond van de Maremmen (ook wel maremma of maremmano genoemd) en op een 13e-eeuwse afbeelding in de kerk van Santa Maria in Firenze is een maremma afgebeeld. De oorspronkelijke stam is afkomstig van schaapshonden die vanuit het Oosten migreerden, en zich in verschillende regio's tot aparte rassen ontwikkelden. De Franse Pyrenese schaaphond en de Hongaarse kuvasz zijn twee andere voorbeelden. In Italië werden de kortharige maremmano en de langharige abruzzer rond 1860 samengevoegd tot één ras, omdat de kuddes zich in verschillende seizoenen verplaatsten. Tegenwoordig is de berghond van de Maremmen de populairste en meest voorkomende schaapshond in Italië. Het verhaal gaat dat de moedige maremma wolven, beren en mensen moeiteloos op afstand houdt.
