Hoe omgaan met emoties van katten

Hebben katten emoties?

Maar natuurlijk. Elke katteneigenaar leert het humeur van zijn kameraadje te herkennen door zijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen, de geluiden die hij maakt en de zeer bijzondere manier waarop hij beweegt. We weten dus instinctief wanneer onze katten opgewonden, blij, verdrietig, gefrustreerd of zenuwachtig zijn.

Toch is dit onderwerp al heel lang het voorwerp van discussies tussen gedragexperts, vooral omdat deze emoties moeilijk in cijfers uit te drukken of te meten zijn. Het is misschien wel vanzelfsprekend dat uw kat zeer veel emoties ervaart, maar wetenschappers kunnen de graad van de vreugde of de angst die ze voelen niet precies meten. Veel van hen negeren dus de emoties en de rol die ze spelen bij hoe een kat zich leert te gedragen of uit te drukken.

Emoties, wat zijn dat?

Emoties geven katten een impuls om te handelen als reactie op een gebeurtenis of situatie. Ze zijn ook een uitdrukking van hoe ze zich voelen eens ze hebben gereageerd. Zo kan de negatieve of "aversieve" emotie van angst katten aanzetten om zich te verdedigen, terwijl de positieve gevoelens van contact en aanraken hen kan helpen relaties met de andere binnen een groep op te bouwen of te onderhouden. Emoties kunnen worden onderverdeeld in positieve of negatieve gevoelens en hebben stijgende of dalende schalen. Plezier neemt bijvoorbeeld toe wanneer een dier zich gelukkig voelt, tot gevoelens van uitgelaten vreugde en opgetogenheid. Frustratie kan woede en razernij maar ook vrees doen toenemen en kan leiden tot angst en ontzetting. Dieren met gedragsproblemen bevinden zich vaak aan de uitersten van een emotionele schaal wanneer deze problemen zich voordoen.

Een recente studie toonde aan dat alle zoogdieren, waaronder katten, zeven fundamentele systemen bevatten die hen het vermogen geven om te reageren op informatie die hun hersenen binnenkomt via de zintuigen.

De zones van de menselijke hersenen kunnen dit emotionele vermogen omzetten in meer verfijnde emoties zoals liefde, schaamtegevoel, minachting, ongerustheid enzovoort.. Hoewel we aan katten geen "hogere gevoelens" kunnen toekennen, betekent dit niet dat ze de eenvoudigere emoties zoals geluk, verdriet, woede en angst niet op dezelfde manier kunnen ervaren als wij.

Hedendaagse experts op het vlak van dierengedrag weten dat emoties in feite van essentieel belang zijn voor de manier waarop dieren leren (ook al is het nog altijd moeilijk om deze gevoelens te meten) en ze baseren zich op de emotionele evaluatie voor de behandeling van gedragsstoornissen bij huisdieren. Deze aanpak werd voor het eerst door gedragsdeskundigen gebruikt zoals Peter Neville, gedragsconsulent van Purina, in het Coape (Centre for Applied Pet Ethology, Centrum voor Toegepaste Gedragsleer bij Huisdieren), en wordt nu met succes gebruikt door gedragstherapeuten over de hele wereld.

Emotionele problemen

Door toe te geven dat katten emoties hebben, kan vooruitgang worden geboekt op andere gebieden zoals de behandeling van gedragsstoornissen zoals agressie, overmatig toiletteren en zenuwachtigheid. Een evaluatie gebeurt gewoonlijk in drie fasen:

• evaluatie van de versterking om te weten welke de externe en interne factoren precies zijn die het gedragsprobleem onderhouden, vaak ondanks talrijke pogingen om het te doen verdwijnen.

Specialisten op het vlak van dierengedrag houden rekening met de emoties van katten, leren nu deze problemen efficiënter op te lossen en observeren dus niet alleen maar hun gedrag.