Même si le Persan a une espérance de vie de 10 à 12 ans, c’est un chat exposé à de nombreux problèmes de santé. À cause de la sélection sur une face plate, les mâchoires ont une forme anormale, entraînant des troubles dentaires ainsi que des difficultés pour manger et boire. Des narines trop petites et un palais mou trop long peuvent aussi provoquer des problèmes respiratoires graves. Comme les canaux lacrymaux sont déviés, les écoulements oculaires se font à l’extérieur, facilitant l’apparition de lésions cutanées. Le type brachycéphale augmente aussi les risques de troubles oculaires. Le Persan peut être porteur d’un gène dominant, à l’origine de la polykystose rénale (PKD), une maladie évoluant vers un état d’insuffisance rénale à cause du développement de kystes dans les reins. Dans les années 1990, lorsqu’un test de dépistage a été commercialisé, cette prédisposition a été identifiée chez plus d'un tiers des individus -Persan et Exotic- à poil court. Les éleveurs cherchent aujourd'hui à éradiquer le problème grâce à la sélection mais demandez toujours à voir les résultats des tests PKD des parents du chaton que vous achetez. Le Persan peut également être victime de cardiomyopathie hypertrophique, une maladie cardiaque liée à l’épaississement du myocarde. Enfin, comme tous les chats à poil long, le Persan est sujet aux infections mycosiques telles que la teigne.

Chaque chat est unique. En matière de nutrition, ils ont chacun leurs préférences individuelles et leurs propres besoins. Le chat reste toutefois un carnivore et son alimentation doit contenir 41 nutriments spécifiques et différents. La proportion de ces nutriments varie en fonction de l'âge, du style de vie et de la santé générale du chat. Il est donc naturel qu'un chaton énergique et en pleine croissance ait besoin d'un régime nutritionnel différent de celui d'un chat âgé, moins actif. Il faut aussi veiller à nourrir son chat avec une quantité d’aliment permettant de maintenir sa condition corporelle à un niveau idéal. Enfin, les préférences individuelles seront prises en compte dans le choix des croquettes ou des aliments humides.

Le Persan à poil long doit être brossé quotidiennement pour démêler et supprimer les amas de poils de sa fourrure longue et épaisse. Si ce n’est pas le cas, le pelage devient si emmêlé que le chat devra être tondu : il n’y aura plus qu’à attendre qu’il repousse ! Il faut également faire attention aux yeux et aux parties inférieures. Ces zones doivent être nettoyées quotidiennement pour éviter leur coloration. Les yeux du Persan ont tendance à couler. Un nettoyage régulier du coin de l'œil et des ailes du nez sera donc nécessaire. La partie ventrale et la zone en dessous de la queue peuvent être souillées par les matières fécales. Il faut veiller à conserver ces zones scrupuleusement propres pour éviter leur coloration et la formation d'amas inconfortables. Le toilettage est également indispensable pour limiter la quantité de poils ingérés par le chat quand il se lèche : sinon, la formation de boules de poils peu devenir un vrai problème. Ce chat doit toujours être vacciné et vermifugé régulièrement, et faire l'objet d'un bilan de santé annuel.

Attitude avec les enfants

Cette race de chat n’est pas réputée pour faire partie de celles qui aiment le plus vivre avec des enfants. Tous les chats sont cependant différents et peuvent parfois vivre avec des enfants s’ils y ont été bien habitués.

Perzische langhaar

De Perzische langhaar is een middelgroot ras met een groot hoofd in verhouding tot zijn lichaam. De kop is rond en breed met kleine brede oren en een korte snuit. De ogen zijn groot en rond met een glanzende kleur. De poten zijn kort, dik en sterk met grote ronde poten en getufte tenen. De staart is kort en vol. De vacht is lang, dik en weelderig met een dichte, zachte ondervacht. De Perzische kat bestaat in diverse patronen en kleuren.

Wat u moet weten :

Rustige kat
Vriendelijk, maar zelfstanig
Stille kat

Grote, stoere kat
Moet dagelijks verzorgd worden
Geen hypoallergeen ras

Beperkt buiten
Moet misschien getraind worden om met kinderen samen te wonen

Perzische langharige kat staat in de keuken

Persoonlijkheid

Perzische katten zijn kalm en aanhankelijk. Ze zijn zachtaardig en niet zo actief als sommige kortharige rassen. Over het algemeen vinden ze het niet erg om alleen te zijn en kunnen ze gerust als enige kat in huis door het leven. Ze vinden het leuk om rustig te relaxen.

Perzische langharige kat ligt op de vloer

Oorsprong

Land van herkomst: Turkije en Perzië

De eerste gedocumenteerde voorouders van de Perzische kat werden in de 17e eeuw geïmporteerd van Perzië naar Italië, en van Turkije naar Frankrijk. De katten uit Perzië hadden een grijze vacht, terwijl die uit Turkije wit waren. Deze vroege Perzische katten waren heel anders dan de katten die vandaag shows winnen: hun snuiten waren langer, hun oren groter en ze hadden een slankere vorm. Door de jaren heen heeft selectief fokken geleid tot het gedrongen lichaam en de platte snuit. De vacht is niet alleen lang, maar heeft ook een zeer dikke ondervacht die veel verzorging vereist, omdat de kat deze niet zelf klittenvrij kan houden.

Gezondheid

Hoewel van de Perzische kat verwacht mag worden dat hij ongeveer tien tot twaalf jaar leeft, is het een ras met een aantal gezondheidsproblemen. Omdat de vorm van de kop is verkort en de snuit is afgeplat, kunnen er kaakmisvormingen optreden die kunnen leiden tot tandheelkundige aandoeningen en mogelijke problemen met eten en drinken. Kleine neusgaten en een te lang zacht gehemelte kunnen ook leiden tot ernstige ademhalingsproblemen. Het is mogelijk dat de traankanalen hun natuurlijke pad niet volgen, waardoor de ogen voortdurend nat worden en ze de snuit bevochtigen. Diit kan leiden tot huiduitslag en zweren. De vlakke aard van de snuit vergroot ook de kans op oogziekten. Perzische katten kunnen een gen dragen dat leidt tot nierfalen door de ontwikkeling van cysten in de nier. Deze aandoening werd gevonden bij meer dan een derde van alle Perzische katten in de jaren '90, toen screeningtests beschikbaar werden. Met behulp van screening trachten fokkers nu het probleem uit te roeien: vraag de fokker altijd om de PKD-certificaten van de voorouders te tonen. Perzische katten lopen ook meer risico op verdikking van de hartwanden en schimmelinfecties zoals ringworm.

Voeding

Elke kat is uniek en heeft zijn eigen voorkeuren en behoeften. Ook als het om eten gaat. Katten zijn natuurlijk wel altijd vleeseters, en elke kat moet 41 verschillende, specifieke voedingsstoffen uit zijn voeding halen. Hoeveel je kat van elke voedingsstof nodig heeft, hangt af van factoren als de leeftijd, de levensstijl en de algemene gezondheid van je kat: een groeiend, energiek katje heeft een ander evenwicht van voedingsstoffen nodig dan een oudere, minder actieve kat. Ook belangrijk is dat je je kat de juiste hoeveelheid eten geeft, om de 'ideale lichaamsconditie' te behouden, en dat je uitzoekt of je kat liever droge of natte voeding heeft.

Verzorging

De Perzische kat heeft dagelijks verzorging nodig om zijn lange vacht vrij te houden van klitten en knopen. Als de vacht niet vrij van klitten blijft, moet de vacht helemaal afgeschoren worden om de vacht opnieuw te laten groeien. Besteed ook aandacht aan de ogen en het zitvlak. Die gebieden moeten dagelijks worden gereinigd, om vlekken te voorkomen. De ogen van de Perzische kat hebben de neiging om te lopen en de oog- en neushoeken moeten regelmatig gereinigd worden. De onderkant van de staart wordt snel vuil door uitwerpselen. Houd dit gebied zorgvuldig schoon om vlekken en klonters te vermijden. Verwijder regelmatig haren, zodat ze niet worden ingeslikt door de kat, want haarballen kunnen een probleem zijn voor deze katten. Zoals bij alle katten, moet de dierenarts ook dit ras regelmatig vaccineren en op parasieten controleren. Een jaarlijkse gezondheidscontrole is ook nodig.

Omgang met kinderen

Dit ras staat niet onmiddellijk bekend om zijn omgang met kinderen, maar alle katten zijn natuurlijk verschillend. Als dit ras de tijd krijgt om aan kinderen te wennen, dan kunnen ze er perfect mee samenleven.