De otterhound is een grote, sterke hond die gefokt is om in het water te werken. Hij heeft een waterbestendige, vette, ruwharig vacht die alle gebruikelijke vachtkleuren kan hebben (in de rasstandaard vind je meer informatie). Een volwassen reu heeft een schofthoogte van ongeveer 69 cm en teven zijn 61 cm hoog. Ze wegen tussen de 36 en 54 kg.
Vriendelijk en speels, de Otterhound is groot en soms onstuimig. Zelfs als hij goed met kinderen overweg kan, moet je altijd voorzichtig zijn als hij met heel jonge kinderen is om ongelukken te voorkomen. Hij is vrolijk en vol enthousiasme. Hij speelt graag buiten en heeft actieve baasjes nodig.
Geboorteland: Engeland
Tegenwoordig zijn otters zeldzaam en beschermd, maar ooit werden ze beschouwd als ongedierte dat visvijvers drooglegde. Er werden honden geselecteerd om op hen te jagen. De eerste otterjachthonden verschenen tijdens het bewind van Hendrik II in de 12e eeuw. Een hond die lijkt op de Otterhound die we tegenwoordig kennen, lijkt zich in de 18e eeuw te hebben ontwikkeld. De otterjacht werd in 1978 in Engeland verboden. Het ras diende niet langer zijn doel en begon in verval te raken en wordt nu als kwetsbaar en bedreigd beschouwd.
Zoals bij veel rassen kan de Otterhound last krijgen van heup- en elleboogdysplasie (een pijnlijke gewrichtsaandoening die de mobiliteit kan beïnvloeden). Daarom is het belangrijk om de heupen van de honden te laten onderzoeken voordat er gefokt wordt.
Natuurlijk houdt de Otterhound ervan om in het water te spelen en is hij niet de ideale hond als je je huis brandschoon wilt houden. Als hij een spoor oppikt, kan hij er onvermoeibaar achteraan rennen. Daarom is het essentieel om hem goed te trainen op het terugkomen voordat je hem los laat lopen. Een volwassen Otterhound heeft twee uur beweging per dag nodig. Laat de pups daarentegen niet te veel inspanning leveren, want dat kan hun gewrichten beschadigen.
Als veel honden bekendstaan als sociaal tegenover kinderen, moeten zowel honden als kinderen leren elkaar te begrijpen, te respecteren en geen pijn te doen. Honden en jonge kinderen mogen in elk geval nooit alleen gelaten worden, en volwassenen moeten al hun interacties in de gaten houden.
