De Ierse Wolfshond, die een kortere levensduur heeft dan de meeste rassen, is vooral vatbaar voor bepaalde hartziekten en een zeer agressieve vorm van botkanker. Erfelijke ziekten omvatten ook oog- en leveraandoeningen, maar dankzij systematische screening en gewetensvolle fokprogramma's zijn deze relatief zeldzaam geworden.
- Hond die geschikt is voor baasjes met een beetje ervaring
- Enige training nodig
- Gaat graag actief wandelen
- Gaat graag een uur per dag wandelen
- Heel grote hond
- Een beetje kwijl
- Moet om de dag verzorgd worden
- Geen hypoallergeen ras nodig
- Kletsende en vocale hond
- Geen waakhond
- Moet misschien getraind worden om met andere dieren samen te wonen.
- Moet misschien getraind worden om met kinderen samen te wonen.
Persoonlijkheid
De Ierse wolfshond is de grote vriendelijke reus van de hondenwereld, maar puppy's en jonge honden zijn energiek en onstuimig. Daarom zijn ze niet ideaal voor gezinnen met jonge kinderen. Hij kan goed overweg met andere honden, maar sommige honden schrikken van zijn grote formaat. Alleen al zijn grote lijf maakt hem ongeschikt voor sommige gezinnen, maar voor mensen die in zijn behoeften kunnen voorzien, is hij een trouw gezelschapsdier.
Oorsprong
Dit is een oeroud ras. Het is bekend dat grote wolfshonden al meer dan tweeduizend jaar bestaan in Ierland. De Ierse wolfshond was een hond van koningen en hij heeft een lange, fascinerende geschiedenis als oorlogshond (hij trok strijders van paarden en strijdwagens af). Daarnaast jaagde hij op wolven. De laatste wolf in Ierland werd in 1786 gedood en het ras werd een stuk minder populair, wat verergerde door de Ierse hongersnood van de jaren 1840. Het ras werd daarna nieuw leven ingeblazen door toegewijde liefhebbers.